Poprzednio lepsze oceny notowaliśmy pod koniec lat osiemdziesiątych. W poprzednich kilkunastu latach niezmiennie przeważała opinia (w większości przypadków zdecydowanie), że Polska jest krajem, w którym nie żyje się bezpiecznie. Dopiero od roku 2001 przekonanie, że w Polsce jest bezpiecznie, zaczęło wzrastać, a w tym roku po raz pierwszy od końca lat osiemdziesiątych podziela je większość badanych.

Nieco ponad cztery piąte Polaków (81%) czuje się w swoim najbliższym otoczeniu bezpiecznie, a niespełna jedna piąta (18%) uważa, że żyje w niebezpiecznej okolicy. Poczucie bezpieczeństwa w najbliższym otoczeniu w znacznym stopniu zależy od charakteru i wielkości zamieszkiwanej miejscowości. Najbezpieczniej czują się u siebie mieszkańcy wsi (91%) oraz, w nieco mniejszym stopniu, miast liczących do 20 tys. ludności (85%). Także zdecydowana większość mieszkańców dużych, ponadstutysięcznych aglomeracji (70% – 72%) określa je jako bezpieczne i spokojne.

Ponad dwie piąte badanych (44%) obawia się, że może paść ofiarą przestępstwa. Niemal co szósty z nich (7% ogółu) odczuwa silny lęk. Częściej niż o własne bezpieczeństwo Polacy boją się o swoich najbliższych. Lęk przed tym, by ofiarą przestępstwa nie stał się ktoś z najbliższej rodziny, odczuwa ponad połowa respondentów (53%). W ciągu pięciu lat poprzedzających sondaż niespełna jedna trzecia badanych (30%) padła ofiarą jakiegoś przestępstwa. Najczęściej była to kradzież (20%) lub włamanie (11%).